Μια ιδέα, που είχε μπει στη συνέλευση από το καλοκαίρι, είδαμε να πραγματώνεται στις 26.12, την άλλη μέρα από τα Χριστούγεννα, δίπλα στα δημοτικά μαγαζιά, της πλατείας του Αγίου Σώστη. Από νωρίς, περίπου 9.30 πμ είμαστε εκεί. Σκούπες, φαράσια, ήταν τα πρώτα μας εργαλεία για να καθαριστεί ο χώρος, μια και θα υπήρχαν πράγματα που θα εκτίθεντο κάτω. Τρεις μεγάλες σακκούλες σκουπιδιών ήταν το αποτέλεσμα. Κε. Δήμαρχε, μετά από αυτό, η διεκδίκηση ενός από τα μαγαζιά για να γίνει το στέκι έκφρασης της αλληλεγγύης μας δεν ενισχύεται; Τουλάχιστον, θα διατηρούμε τον περιβάλλοντα χώρο καθαρό.
Είδα την Ειρήνη να έρχεται με το τραπέζι της, είδα τον Σάκη να κουβαλάει τις καρέκλες από το αυτοκίνητο. Να κι η Δήμητρα με το θερμός της και το ζεστό νερό για τσάϊ και καφέ....Η Άρτεμις, η Ξένη, ο Γιάννης, ο Φώτης, όλοι είμαστε εκεί.
Τα πράγματα ήταν πολλά. Ρούχα, παπούτσια, τσάντες, κοσμήματα, βιβλία, δίσκοι, παιχνίδια, αντικείμενα για το σπίτι, κουβέρτες, παπλώματα... Λυόμενα τραπεζάκια, απλό σκοινί, τα πρόχειρα ράφια του υπαίθριου πολυκαταστήματος που στήθηκε. Και στο τραπέζι με τις λιχουδιές μας τυροπιττάκια από την Κρήτη, πρόχειρα σάντουιτς, λουκανοπιττάκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, κέϊκ, κουλουράκια και άφθονο κρασί.
Και νάτος ο πρώτος μας "πελάτης" ο άστεγος μετανάστης που έχει βρει απάγγιο σε ένα από τα μαγαζιά. Ανταλλάξαμε ευχές μαζί του, τον κεράσαμε από τις λιχουδιές μας και βρήκε καθαρό παντελόνι, ένα πουλόβερ, ένα μπουφάν και μια κουβέρτα. Έχει πίσω στην Αλβανία οικογένεια που τον περιμένει...Η θέρμη της προσφοράς μας, ελπίζουμε να τον ζεσταίνει τα κρύα βράδυα του χειμώνα. Το δικό του χαμόγελο θα θερμαίνει τις δικές μας ψυχές...
Και μετά ήρθαν και άλλοι. Άνεργοι, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα μετά την επέλαση των μέτρων που συνέχεια επιβάλλονται από την κυβέρνηση. Πήραν πράγματα για να μοιράσουν χαρά στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Βρήκαν πράγματα για να τα φορέσουν. Μίλησαν μαζί μας και είδαν ποιοί είμαστε.... Οργανωνόμαστε για να αντιμετωπίσουμε ένα αύριο που είναι γεμάτο ανασφάλεια, αβεβαιότητα, ανέχεια, εξαθλίωση, απόγνωση.
Το χρέος τους δεν μας ανήκει. Μας ανήκει ολόκληρη η Ελλάδα με τις ομορφιές και τον πλούτο της. Έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας και απέναντι στις νέες γενιές και σε αυτές που θάρθουν να προετοιμαστούμε για ένα καλύτερο αύριο. Η χαρά που πήραμε και δώσαμε τη μέρα του παζαριού, είναι ένα ακόμα λαμπάκι που φωτίζει τον δρόμο των αγώνων μας.....Θα το ξανακάνουμε?
1 σχόλιο:
Μια ιδέα, που είχε μπει στη συνέλευση από το καλοκαίρι, είδαμε να πραγματώνεται στις 26.12, την άλλη μέρα από τα Χριστούγεννα, δίπλα στα δημοτικά μαγαζιά, της πλατείας του Αγίου Σώστη.
Από νωρίς, περίπου 9.30 πμ είμαστε εκεί.
Σκούπες, φαράσια, ήταν τα πρώτα μας εργαλεία για να καθαριστεί ο χώρος, μια και θα υπήρχαν πράγματα που θα εκτίθεντο κάτω. Τρεις μεγάλες σακκούλες σκουπιδιών ήταν το αποτέλεσμα.
Κε. Δήμαρχε, μετά από αυτό, η διεκδίκηση ενός από τα μαγαζιά για να γίνει το στέκι έκφρασης της αλληλεγγύης μας δεν ενισχύεται; Τουλάχιστον, θα διατηρούμε τον περιβάλλοντα χώρο καθαρό.
Είδα την Ειρήνη να έρχεται με το τραπέζι της, είδα τον Σάκη να κουβαλάει τις καρέκλες από το αυτοκίνητο. Να κι η Δήμητρα με το θερμός της και το ζεστό νερό για τσάϊ και καφέ....Η Άρτεμις, η Ξένη, ο Γιάννης, ο Φώτης, όλοι είμαστε εκεί.
Τα πράγματα ήταν πολλά. Ρούχα, παπούτσια, τσάντες, κοσμήματα, βιβλία, δίσκοι, παιχνίδια, αντικείμενα για το σπίτι, κουβέρτες, παπλώματα...
Λυόμενα τραπεζάκια, απλό σκοινί, τα πρόχειρα ράφια του υπαίθριου πολυκαταστήματος που στήθηκε.
Και στο τραπέζι με τις λιχουδιές μας τυροπιττάκια από την Κρήτη, πρόχειρα σάντουιτς, λουκανοπιττάκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, κέϊκ, κουλουράκια και άφθονο κρασί.
Και νάτος ο πρώτος μας "πελάτης" ο άστεγος μετανάστης που έχει βρει απάγγιο σε ένα από τα μαγαζιά. Ανταλλάξαμε ευχές μαζί του, τον κεράσαμε από τις λιχουδιές μας και βρήκε καθαρό παντελόνι, ένα πουλόβερ, ένα μπουφάν και μια κουβέρτα. Έχει πίσω στην Αλβανία οικογένεια που τον περιμένει...Η θέρμη της προσφοράς μας, ελπίζουμε να τον ζεσταίνει τα κρύα βράδυα του χειμώνα. Το δικό του χαμόγελο θα θερμαίνει τις δικές μας ψυχές...
Και μετά ήρθαν και άλλοι. Άνεργοι, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα μετά την επέλαση των μέτρων που συνέχεια επιβάλλονται από την κυβέρνηση.
Πήραν πράγματα για να μοιράσουν χαρά στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Βρήκαν πράγματα για να τα φορέσουν. Μίλησαν μαζί μας και είδαν ποιοί είμαστε....
Οργανωνόμαστε για να αντιμετωπίσουμε ένα αύριο που είναι γεμάτο ανασφάλεια, αβεβαιότητα, ανέχεια, εξαθλίωση, απόγνωση.
Το χρέος τους δεν μας ανήκει. Μας ανήκει ολόκληρη η Ελλάδα με τις ομορφιές και τον πλούτο της. Έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας και απέναντι στις νέες γενιές και σε αυτές που θάρθουν να προετοιμαστούμε για ένα καλύτερο αύριο. Η χαρά που πήραμε και δώσαμε τη μέρα του παζαριού, είναι ένα ακόμα λαμπάκι που φωτίζει τον δρόμο των αγώνων μας.....Θα το ξανακάνουμε?
Δημοσίευση σχολίου